مقایسۀ اثربخشی روش‌های تدریس سنتی و تلفیقی تربیت بدنی بر یادگیری درس علوم تجربی و توسعۀ مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان پسر پایۀ دوم مقطع راهنمایی

هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسۀ اثربخشی روش‌های تدریس سنتی (متداول) و تلفیقی تربیت بدنی بر یادگیری درس علوم تجربی و توسعۀ مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان پسر پایۀ دوم مقطع راهنمایی است. این پژوهش نیمه‌تجربی طی یک دورۀ 12 هفته‌ای در شهرستان اسلامشهر به انجام رسید. جامعۀ آماری تحقیق در بردارندۀ دانش‌آموزان پایۀ دوم راهنمایی بود که از بین 79 دانش‌آموز داوطلب از این جامعه، 52 نفر از آنها به کمک آزمون بهرۀ هوشی انتخاب شدند و به‌صورت هدفدار در دو گروه (گروه تدریس سنتی26n= و گروه تدریس تلفیقی 26 n=) قرار گرفتند. در طول این دورۀ 3 ماهه، در گروه سنتی، دروس تربیت بدنی و علوم، به شیوۀ رایج (مجزا از هم) تدریس شدند، درحالی‌که در گروه تلفیقی، درس علوم با برنامه‌های درس تربیت بدنی تلفیق و تدریس شد. داده‌های پژوهش با بهره‌گیری از آزمون‌های آماری ویل کاکسون، یومن ویتنی و t تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد که در سطح 05/0>α تفاوت معناداری بین میزان یادگیری درس علوم تجربی در دو گروه سنتی و تلفیقی وجود دارد؛ همچنین نتایج آزمون t نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمره‌های رفتارهای تکانشی آزمودنی‌ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی در سطح 01/0> α وجود دارد؛ به نحوی که میانگین این نمره‌ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی کاهش معناداری داشته است. همچنین نتایج مؤید آن است که تفاوت معناداری بین میانگین نمره‌های رفتارهای اجتماعی مطلوب آزمودنی‌ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی در سطح 01/0>  α وجود دارد. به‌عبارت دیگر میانگین نمره‌های دانش‌آموزان حاضر در روش تدریس تلفیقی افزایش معنا‌داری نسبت به روش سنتی داشته است.